Op 1 mei werd ik 70 jaar en dat hebben we gevierd hier in Albufeira, samen met Fred van de Tequila en Marcel (nl) van de Nortada. Dank u Fred voor de lekkere spaghetti en ook proficiat met uw zevenstige verjaardag op 2 mei. Fred en ik hadden nogal diep in het glas gekeken en hij kan daar beter tegen dan ik. Wij waren dus veel aan het woord. Marcel sprak als er een gaatje viel, heel rustig. En Leo kwam zelden aan het woord.
Eigenlijk was er iets voorzien in België, met de familie, maar de ontknoping van de verkoop van onze She laat wat op zich wachten. Voor de expertise moet de boot 3 dagen op het land. En hier, op de boatyard, is er geen plaats. Ook niet in de omliggende havens. Nog een gevolg van achterstallig onderhoud wegens corona. Leo deed nochtans zijn best. Hij ging elke dag naar de ‘baas’ van de boatyard om te horen of er geen gaatje was. En uiteindelijk is er dan toch een datum geprikt, 19 mei. Nu maar hopen dat er niets tussen komt, want uit ervaring weten we dat ze wel eens een paar dagen durven schuiven, een boot die niet op tijd in orde is, een noodgeval, personeel dat ziek is… We hebben dat altijd rustig aanvaard, op zijn zuiders. Deze keer moet er echter een Amerikaan een vlucht en verblijf boeken, en er komt een ‘expert’. Duimen maar dat het allemaal zal doorgaan. Met heimwee denk ik terug aan 6 januari 2006 toen we onze She voor het eerst zagen, om 7 uur ‘s morgens in Trinité sur mer. Leo had hem ‘s avonds te koop zien staan en midden in de nacht waren we vertrokken. Het moest vlug gaan, de kerstvakantie was bijna voorbij. De eigenaar zat al op zijn nieuwe boot ergens in warmere oorden maar hij vertelde waar de sleutel lag. Na onze ‘inspectie’ telefoneerde Leo dat hij de boot kocht. De eigenaar had echter nog een koper… waarop Leo zei dat hij akkoord ging met de prijs en dat hij de She kocht in de staat zoals ze was. Daarmee was de koop gesloten. Geen dure expertise. En op 28 januari, toen de boot al van Leo was, gingen de vorige eigenaar en Leo eens samen varen, in de sneeuw!! Bedankt Jan De Deyn om Leo daarbij te willen vergezellen. Ik was toen nog aan ‘t lesgeven.   
Een officiële expertise (700 euro) liet Leo pas doen in 2015 toen we vertrokken voor langer, voor verder, de wijde wereld in . Dat moest van de verzekering. De boot kreeg toen een goed rapport. En de opmerkingen werden vlug in orde gebracht, nieuwe reddingsvesten met lichtjes, nieuwe gasdarm en een kraantje onder het fornuis om de gas af te sluiten. Ik vraag me af wat die Amerikaanse verzekering vraagt?
Heel speciale dagen nu op de boot. Laatste dagen op het water? Of toch niet?

Op maandag 21 maart, kwamen we in België toe, met een goed gevulde agenda, vooral mijn agenda dan. Maar dinsdag gebeurde er iets onverwachts. En daardoor is onze agenda al vlug veranderd. Een Amerikaan, Niklas, meldde zich akkoord om onze boot te kopen aan de prijs die Leo vraagt. Waw! Moeilijk uit te leggen wat er dan in je hoofd en je hart omgaat. Want na de She Twins komt er geen boot meer. Dat is even slikken. Het dringt nog niet goed door. Je denkt de hele tijd dat er nog wel iets zal tussen komen.  
Op 9 maart was Niklas de boot komen bekijken en Leo kreeg toen al de eerste ‘schok’ te verwerken, want deze man was echt geïnteresseerd. Onze She Twins heeft haar leeftijd, maar het is een Sparkman en Stephens, heel zeewaardig, goed onderhouden, alles werkt zoals het hoort en ze is compleet uitgerust om meteen de oceaan over te steken. Dat zal Niklas ook effectief moeten doen. We zouden vlug iets horen. Maar toen we tot op 19 maart niets hoorden en naar België reden, dachten we, dat we waarschijnlijk nog wel een jaar of langer op de boot zouden wonen. Niet dus. Al vlug kwam, via mail, de verkoopovereenkomst. Leo zette zijn handtekening. We werden er stil van. Toen we enige dagen later een bericht kregen dat het voorschot betaald was, met de vraag daaraan gekoppeld, wanneer Leo terug in Portugal kon zijn voor de afhandeling, zijn we een versnelling hoger geschakeld in de voorbereiding. Ik was al even bezig met het verzamelen van officiële documenten, belangrijke facturen en gebruiksaanwijzingen. Leo is op de zolder van zijn atelier gaan zoeken naar de reservezeilen, de matras van de hondenkooi en nog meer spullen die bij de boot horen. Gelukkig is er heel wat bagageruimte in ons Mus. En ik zal deze keer geen plaats innemen want ik ga niet meteen mee. Volgende week zit ik aan zee met mijn kleinkinderen. Verder durf ik nog niet te denken. Vast staat dat Leo één van de volgende dagen richting Albufeira rijdt en ik vlieg hem later achterna.
De beer is nog niet echt geschoten, maar het vel is al bijna verkocht.
Wordt vervolgd.