Alvor 21 augustus 2017

Albufeira in het hoogseizoen, dat viel mee. Op onze ligplaats merkten we niet veel van al de boten, die vol toeristen de zee op gingen. We zagen de mensen wel in files aanschuiven. Begrijpelijk dat ze het strand ook eens van een andere kant willen zien.
Voor ons was Albufeira echt weer thuiskomen. We hadden er drie zorgeloze dagen behalve dan die ene klus. Op een zeilboot is er altijd een kluslijst maar soms komen er onverwachte karweien bij. En wij hebben een werkje gedaan dat waarschijnlijk nog geen zeiler voor ons deed. Ons mini printerke dat we al jaren aan boord hebben en af en toe van pas komt, had nieuwe inkt nodig. Geen probleem. We kennen onze weg in Albufeira en stapten naar Worten. Maar na een dag merkten we dat het zogezegde lege inktpatroon was uitgelopen op de reserve genua. De zak kon in een emmer, het zeil zelf hebben we gefatsoeneerd, in de kajuit, met veel keukenrol, veel geduld en een beetje detergent. Nico en Sonia van de Snow Goose zouden dergelijk voorval op hun website bij flaters onderbrengen.
Ondertussen zijn we na de stad weer de natuur ingetrokken. Bij Alvor liggen we. We vertrokken met harde wind, gelukkig van over het land. Leo was toch onder de kap gaan zitten want af en toe zorgde het zeewater voor horizontale regen. Ik heb zelfs overwogen om de deur te plaatsen. Maar na enkele uren begon de wind zich weer te gedragen, zoals voorspeld trouwens. Een uur voor hoogwater waren we bij de ingang van de lagune en deze keer hebben we nergens de grond geraakt. Oef. We vonden ook nog een goede plek om te ankeren naast de Yanina, de eerste boot die aan een boei hangt en waarop een vriendelijke Rus woont. Hij waarschuwde ons wel dat de ankergrond hier niet zo goed is, geen zand maar modder en ook wat planten. Voor modder zijn we niet bang. Maar we zijn wel niet zo gerust in de vijf boten die hier gisteren en vandaag heel dicht bij ons kwamen liggen. Gelukkig hebben we een paar rustige dagen wat de wind betreft. Een Spaanse buur die erg dicht ligt gaf een telefoonnummer, mocht er iets mis gaan. Tot nu toe is alles nog OK. En we hebben niet veel zin om een veiliger plek op te zoeken omdat we nu net dicht bij Alvor liggen. Gisteren een uurtje voor zonsondergang hebben we ons tussen de massa gewurmd om te gaan kijken naar de Heiligen die één keer in het jaar mogen varen. We zaten met Sardientje tussen veel versierde boten en Leo was al bang dat de priesters aan de kant de boten zouden zegenen. Maar het was ter ere van Maria, Jozef, Jezus... De beelden uit de kerk werden op de boten gezet en begeleid door de fanfare mochten ze een tochtje maken door de lagune. Antonio en Luis mochten niet mee. Dat zagen we voor de middag in de kerk. Zij stonden niet op dragers met bloemen.
We hebben al een favoriete pastelaria gevonden en de groenten- en fruitverkopers in de mercado municipal laten we heel graag iets verdienen. We blijven nog een tijdje wonen in Alvor. Bij het zwemmen kijken we wel uit voor ‘kielbijters’. Kees maakte een grapje over deze gevaarlijke onderwatermonsters die in de kielen van de boten bijten.