Albufeira 13 september 2018
Maandag namen we afscheid van het Centro de Saude van Albufeira. Twaalf keer heeft Leo zijn been daar laten verzorgen. Hij kent nu al de verpleegsters en verplegers. En sommigen kennen hem, zijn been om te beginnen, maar ook zijn naam. Uitzonderlijk spraken ze een woordje Engels, maar Leo beweert dat zijn communicatie in het Portugees daardoor steeds beter werd. De wachtzaal zal ik niet vlug vergeten, lang, smal en niet genoeg stoelen. Er stonden dus meestal mensen recht. Oude mensen, kinderen, zwangere vrouwen, gehandicapten…geen airco. Hier komen ze bij hun médico familia. Dan toch liever in de wachtzaal bij mijn huisarts. We hadden telkens een afspraak, maar zaten daar toch vaak een uur, soms langer. Eerst ticketje trekken, inschrijving, telkens opnieuw een kopie van de europese verzekeringskaart…

Maandag was het dus de laatste keer. Maar daarmee is Leo zijn rechterbeen natuurlijk nog niet zoals zijn linkerbeen. Het heeft nog wat behoefte aan isobetadine, massage, rust… en ook het zwemmen moet nog even wachten. Dat laatste mist Leo heel erg, zeker op deze hete dagen. Maar we zullen het maar van de positieve kant bekijken. Het been heeft nu, een maand na het ongeluk, geen verband meer nodig en Leo kan weer een stukje stappen. Ik ben vooral blij dat hij de chauffeur weer is. Want met de Mus rijden was ik niet meer gewoon. Vooral de eerste dagen heeft Leo nogal eens op zijn tanden moeten bijten, maar na een paar weken reed ik vlotter. Zo vertelde de meester achteraf. Een beetje aanmoediging doet altijd deugd. En ik was zeer blij met zijn hulp bij de navigatie, zeker toen we om middernacht naar de spoed reden in Faro.

Zeilen zit er voorlopig nog niet in. Leo wil zich eerst, weer helemaal fit voelen, klaar om het dek op te springen en ook in staat om het water in te springen. Voorlopig houden we het dus bij uitstapjes met de Mus. En ik kan gelukkig alle dagen rond de boot zwemmen. Het mag eigenlijk niet in de haven, maar ik kan het heel stilletjes en het is zo heerlijk verfrissend als het 30°C is in de schaduw. Leo zegt wel iedere keer opnieuw: ‘Voorzichtig op het trapje, val niet.’ En hij zegt ook: “Ik heb liever zelf zoiets voor, als dat jij zou gevallen zijn.” Liefde is: liever zelf vallen...

Meer.....