Faro 17 september 2017

We herinneren ons nog al de havens waar je opgewacht werd door een bootje, plaats wijzen, hulp bij het aanleggen. Heerlijk relax. Om naar de boatyard van Nave Pegos in Faro te varen kregen we zowaar een pilot, die ons het laatste kwartier de weg toonde. Afspraak bij hoog water, om 11 uur, aan boei 23. Zoals gewoonlijk vertrokken we ruim op tijd in Culatra. Om niet te vroeg te zijn, vaarden we extra traag. Dat was meteen goed, voor als we een ondiepte zouden raken. De vaargeul naar Faro, door het natuurgebied van de Ria Formosa, is aan de smalle kant. Zou je niet zeggen als je rondom zoveel water ziet. Maar dat is bedrieglijk. Af en toe, zagen we begroeiing boven water komen, op enkele meters van de boot. Vlak bij groene boei 23, lagen zeilboten voor anker in wat dieper water. Daar zouden we een kwartier rondjes draaien, want de boei zelf lag akelig dicht bij droogvallende stukken. We hadden onze orders gekregen, niet ankeren, te veel tijdverlies. Als het bootje met de gids kwam, moesten we meteen volgen. Elf uur. Geen bootje. Leo telefoneerde. ‘Five minutes’. En even later vaarden we, achter onze gids, door het moerasachtige gebied ten zuiden van Faro. Geen boeien meer, maar her en der stonden wel staken in het water. De diepte was overal voldoende. De boatyard heeft na jarenlang onderhandelen het laatste gedeelte mogen baggeren. Met de travellift uit het water ging vlot. De paperassen leverden ook geen problemen. En voor het eerst in 12 jaar lieten we onze boot, bij het afspuiten en neerlaten op de stoel, alleen. Gewoonlijk volgt Leo alles nauwlettend. Maar deze keer gingen wij lunchen in de Pingo Doce, dorade op de gril, met goed wat wijn om het einde van een mooi vaarseizoen te vieren, maar ook als troost omdat we niet meer rond de boot kunnen zwemmen.
Wel kwamen we hier al meteen een bekende tegen, Bobby met zijn Karolina. Hij had wat herstelwerk aan het roer. De werf zou het doen, maar verder dan beloftes kwamen ze niet en hij is er dan maar zelf aan begonnen. De boten staan hier op stevige stoelen en worden extra vastgehouden door sjorkabels, de ondergrond is heel net, allemaal ok, maar spullen kopen voor je boot kan je hier niet, geen chandler. Misschien is dat wel goed voor onze portemonnee.

Meer.....